De rug rechten tegen PFAS

Voorzitter,

ZZS: 3 letters waarachter een wereld aan narigheid schuilgaat.

PFAS: 4 letters met al even nare gevolgen. Deze ‘eeuwige chemicaliën’ verzwakken ons immuunsysteem, veroorzaken kanker en andere gezondheidsproblemen. Van kop tot teen. 

Hoog tijd dus om onze rug te rechten tegen PFAS. En we zouden niet de eersten zijn die dat doen.

Afgelopen april heeft de advocaat Knoops namens 11 belangenorganisaties een zaak opgestart tegen de Nederlandse Staat. Brandweerpersoneel, defensiepersoneel, omwonenden van Schiphol en milieufederaties doen mee. 

Al deze organisaties willen het Rijk via een procedure dwingen om maatregelen te nemen tegen de gevolgen van PFAS. 

Het Rijk zal zich verweren met het restrictieverbod waarover in EU-verband gesproken wordt. Maar voordat die Europese wet er is, zijn we jáááren van praten verder.

Praatjes vullen geen gaatjes. Maar PFAS vult intussen wel alle hoeken en gaten van ons lichaam en de natuur. 

Wat te doen? Als waterschap lijken we vast te zitten in de PFAS paradox.

De indieners van de motie beseffen dat wij als waterschap óók PFAS lozen, via onze RWZI’s en het SNB. En inderdaad, wij staan met onze verouderde vergunningen aan bedrijven toe om hetzelfde te doen.

Maar moeten we daarom achteroverleunen, wachtend tot het Rijk besluit om eindelijk aan de bron actie te ondernemen.

Nee, zegt de Partij voor de Dieren samen met WaterNatuurlijk.

We roepen het waterschap op om nog één brandbrief op te stellen. In de hoop dat dát signaal wél wordt opgepakt in Den Haag.

En laten we in die brandbrief iets ongehoords doen. Iets dat de oren in Den Haag doet klapperen. Niet alleen de mond roeren maar ook onze tanden laten zien. Erin uitspreken dat het waterschap zich genoodzaakt ziet om zich – zonder actie vanuit het Rijk - óók een rechtszaak te beginnen. 

We hebben voor zo’n juridische stap allang argumenten genoeg. Materiele en immateriële. Als het Rijk niks doet, maken wij bakken met extra kosten. Zonder verbod zullen ook onze inwoners de gevolgen ondervinden. Op hun gezondheid, op hun belastingaanslag, op hun akkers, en daarmee in hun voedsel. 

In de rake woorden van Louis van der Kallen over ZZS: De natuur en de mens verlangen een blijvende aanpak van dit soort mishandelen van het leven.  Beter kan ik het niet zeggen. Dank u wel.