Demon­tabele keringen

Voorzitter,

De Partij voor de Dieren is geen voorstander van demontabele keringen. Naast de in het beleidsdocument benoemde argumenten met betrekking tot kosten, complexiteit en faalkans, zijn wij van mening dat demontabele keringen in de meeste gevallen ook de minst duurzame en milieuvriendelijke optie zijn. Er is permanente opslag nodig, en het opbouwen van de kering vergt transportbewegingen. Dit alles tezamen maakt dat wij alleen in uitzonderlijke gevallen voor een demontabele kering zullen opteren. De kritische vragen die wij gesteld hebben over het beleidsdocument hebben dan ook een andere achtergrond. Wij zijn niet gecharmeerd van de werkwijze die het Dagelijks Bestuur heeft tentoongespreid door buiten het Algemeen Bestuur om dit beleidsdocument vast te stellen en het vervolgens aan te halen in de discussie over het voorkeursalternatief voor Bastion. Wij hebben hierover dan ook de volgende vragen aan het Dagelijks Bestuur:

Bent u het met ons eens dat het beleid omtrent demontabele keringen aan het Algemeen Bestuur voorgelegd had moeten worden, in ieder geval voordat dit gebruikt werd als argument omtrent het voorkeursalternatief voor Bastion?

Bent u het met ons eens dat het hier gaat om een deels politieke keuze?

En zo ja, hoe gaat het Dagelijks Bestuur voorkomen dat het AB in de toekomst gepasseerd wordt bij het maken van dergelijke politieke keuzes?

Er is nog een ander onderwerp dat wij aan willen kaarten, en let u goed op want in deze redenering komt ook naar voren waarom wij wél willen instemmen met het amendement van de Partij van de Arbeid indien dit inderdaad wordt ingebracht. Wij lazen in het beleidsdocument dat preventie de basis van het beleid is, en dat voorkomen van calamiteiten de voorkeur heeft boven bestrijding. Voor ons was hierin een prachtige vergelijking te trekken met de manier waarop er dient te worden omgegaan met gravende en knagende dieren. Helaas is ons waterschap op dit vlak een stuk minder uitgesproken. We zeggen open te staan voor onderzoek naar preventieve maatregelen, maar gaan vooralsnog zonder protest mee in de aanpak om dieren die als lastig worden gezien te doden en de schade die ze hebben aangericht te herstellen, in plaats van dijken of oevers te verstevigen en graafwerend in te richten daar waar het risico van graafschade het grootste is.

We leven in het jaar 2020, en in Nederland – hét waterland - maar we durven nog steeds niet het roer om te gooien en op een beschaafde manier om te gaan met onze medeschepsels. We gaan op zoek naar manieren om slimmer te vangen, terwijl het nodig is dat we ons hele denken op dit vlak omgooien. Laten we een voorbeeld nemen aan de manier waarop de IT-afdelingen van de waterschappen omgaan met cybersecurity. Zij zorgen ervoor dat onze meest kwetsbare systemen al bij de bouw dichtgetimmerd worden zodat ze niet te infiltreren zijn, in plaats van dat ze hun tijd besteden aan het opsporen en aangeven van hackers. Dat is ook niet altijd de standaard geweest, maar inmiddels is ‘security by design’ de werkwijze die iedere expert zal aanbevelen. De oproep van de Partij voor de Dieren is om ook op onze keringen ‘security by design’ toe te passen. Dat wil zeggen dat demontabele keringen alleen aan de orde zijn wanneer de veiligheid van menselijke of niet-menselijke dieren of de natuur dit afdwingt, wat wij een belang op zichzelf vinden náást het belang van cultuurhistorische waarde van een gebied. En security by design wil óók zeggen dat we onze keringen zo ontwerpen dat gravende dieren geen schade kunnen aanrichten die vervolgens als reden wordt gebruikt om hen te doden.

Tot zover voorzitter.