Voor­sor­teren op de toekomst

Voorzitter,

Eerst wat over de schoonheid van lelijkheid. Ik begrijp goed dat de inmiddels onfunctionele gebouwen op Knooppunt Hoeven gesloopt gaan worden, maar dat oude jaren zeventig erfgoed heeft toch iets markants.

Zouden we geen fotograaf in kunnen huren om in de stijl van het beroemde Duitse fotografenduo Bernd & Hilla Becher een paar industriële plaatjes te schieten? Ik opper dit ook als goedmakertje richting de kunstcommissie, die ik een tijdje terug op mijn dak had, toen ik mopperde over de ongemakkelijke derdewereldfoto op de benedenverdieping van het hoofdkantoor.

Dan inhoudelijk. Op zichzelf is de aanpak van Knooppunt Hoeven begrijpelijk, al is ie aan de prijs.

De antwoorden op onze technische vragen waren helder en uitgebreid. Fijn dat er toch een reflectie kwam op mijn bestuurlijke vraag. We zijn blij met de gras-betontegels.

Toch leeft er bij de Partij voor de Dieren nog enige twijfel.

Allereerst: de ruimte die na de sloop van de gebouwen vrijkomt. Kan daar niets beters mee worden gedaan dan puur opslaggebruik? De PvdA stelde er gelukkig een technische vraag over. Het terrein moet beschikbaar blijven, luidt het antwoord. Ten allen tijde en op ieder willekeurig moment? Ik bedoel: het is niet zo dat je morgen hoort dat je overmorgen je AWP moet uitbreiden, volgens mij heb je nog jaren om het terrein her in te richten.

We hoorden op de RES energiedag dat we onze braakliggende waterschapsterreinen best beter kunnen benutten. Ik zeg niet dat er op Hoeven een giga energy hub kan verrijzen, maar een stukje meer meerwaardecreatie moet toch mogelijk zijn. Kan de portefeuillehouder ons verzekeren dat de maximale waarde werkelijk in wat opslag ligt? Ik bedoel groen gras is leuk – vooral als het bloemrijk, inheems en biologisch is - maar een groene batterij is beter.

Ten tweede: we sorteren met dit project voor op de toekomst. Maar wát voor toekomst? Móet je wel braaf terrein beschikbaar houden om je AWP wéér uit te breiden?

Het is inderdáád niet ondenkbaar dat het afvalwateraanbod over een jaar of tien de 3650 kuub alweer overschrijdt. Sterker nog, we lijken er nu zelfs op voor te sorteren.

Geef een peuter een vinger en ze pakken de hand. Wat kán, gebeurt helaas ook vaak.

En wíl je in 2040 werkelijk 4100 of nóg meer kuub afvalwater gaan verwerken? Past dat bij een duurzaam, circulair en groen waterschap? Is dat wat de aangescherpte EU richtlijnen beogen? Zullen we dat blijven moeten?

Laten we waken om de groei – én het over grote afstanden verplaatsen van - afvalstromen klakkeloos te blijven faciliteren. Dat is oud gedrag, ook een vorm van overstort.

Vertrouwend op de reactie van de portefeuillehouder zal de Partij voor de Dieren het maar niet al te zwart-wit proberen in te zien. Daar zijn de mooie industriële foto’s straks al voor. Dank u wel.