Verant­woording en inbreng glyfo­saat­debat

Voorzitter,

In eerste instantie was ik van plan nog eens uitgebreid stil te staan bij:

• Hoe slecht glyfosaat is voor de mens, daarbij denkend aan ziektes als parkinson, alzheimer en kanker.
• Hoe slecht glyfosaat is voor zoogdieren, vogels, waterorganismen en insecten. Daarbij speciaal denkend aan de bij
• Hoe slecht glyfosaat is voor het grondwater
• Hoe slecht glyfosaat is voor de bodem en het bodemleven
• Hoe slecht glyfosaat is voor de waterkwaliteit
• En last but not least Hoe slecht glyfosaat is voor de biodiversiteit

Maar dat doe ik niet, want eigenlijk zijn we het daar wel min of meer met elkaar over eens. Het Dagelijks Bestuur heeft in 2020 heeft besloten om voor nieuwe eenjarige geliberaliseerde pachtovereenkomsten glyfosaat te verbieden. Net zoals de provincie Brabant, Brabant Water, diverse gemeenten en onze collega waterschappen Aa en Maas en de Dommel en ook veel particuliere verpachters.

En ook de fractie Ongebouwd geeft bij toelichting op haar stelling 2 aan, ik citeer: ‘ er wordt volop gezocht naar alternatieven waardoor het gebruik van glyfosaat verder teruggedrongen kan worden’. Het terugdringen van een product doe je niet als het zo enorm goed is.

Wij hebben nu de kans om een besluit te nemen het glyfosaatverbod ook te laten gelden voor pachtovereenkomsten langer dan 1 jaar. En dat is ontzettend positief.

Positief voor de mens, dier, het grondwater, de bodem, het bodemleven, de waterkwaliteit en de biodiversiteit.

En positief voor de biologische boer, waarvan er steeds meer komen. En die gesteund worden door de green deals vanuit Europa en beleid vanuit de provincie.

En positief is dat we er helemaal er zelf over gaan als verpachter, landeigenaar. Het is onze grond wij mogen dat bepalen. Niemand kan ons Waterschap Brabantse Delta dwingen tot het verpachten van grond aan boeren die dit vervolgens met glyfosaat bewerken. Dus waarom zouden we dat dan in vredesnaam willen? Glyfosaatgebruik helpt ons niet bij het behalen van de doelen van schoon water, voldoende water en droge voeten.

Recent hebben wij een motie over pharmafilters gesteund, daarbij zijn de legendarische woorden gesproken ‘wat er niet in komt hoef je er ook niet uit te halen’. Dat geldt niet alleen voor medicijnresten, maar ook voor glyfosaat, wat er niet in komt hoef je er ook niet uit te halen.

Daarom de volgende motie.

Een toelichting op de motie

Als waterschap zijn wij zelf verantwoordelijk voor hoe wij met onze grond omgaan en aan wie wij deze verpachten. Juridisch gezien staan wij volledig in ons recht om glyfosaat te verbieden op onze pachtgronden (zie ook de constateringen bij de motie).

Ten aanzien van de vraag of er wel voldoende vraag naar glyfosaatvrije pachtgronden is. De consument en de markt willen geen bestrijdingsmiddelen meer in het voedsel. Er ligt vanuit de Europese Commissie een opdracht om significant méér biologisch te gaan telen de ‘Farm to Fork strategie'.

De toegang tot grond is één van de grootste drempels voor (startende) biolandbouwers, zeker bij bedrijfsovername.

De provincie wil dat er in 2030 vijfhonderd natuurinclusieve bedrijven zijn en een toename van biologische boeren van 2,6 naar 15 procent. Dit is een ambitie van gedeputeerde Elies Lemkes-Straver. Maar dan moeten deze gronden wel beschikbaar zijn, wij kunnen daar een bijdrage aan leveren en daarin samenwerken.

Waarom zouden wij een andere positie innemen dan de provincie Noord Brabant, de waterschappen Aa en Maas en De Dommel en diverse Brabantse gemeenten?